آموزش‌و‌پرورش به دلیل گستردگی خدمات و ضریب نفوذ اجتماعی‌اش به خودی خود مستعد حواشی فراوانی است. بخشی از این حواشی لاجرم، غیرقابل پیش‌بینی و پیشگیری هستند، اما برخی دیگر خودساخته است. این دست از حواشی چالش برانگیز در شرایطی که نظام تعلیم و تربیت روی ریل تحول قرار دارد و در عین حال از تهدید‌های تحمیلی مصون نیست، به نوعی اجحاف در حق این وزارتخانه و مخاطبان آن است. یکی از این حواشی خودساخته شیوه انتخاب، انتصاب و تقسیم کار مدیران و معاونان آموزش‌و‌پرورش در سطوح مختلف است.
در این میان از انتصابات فامیلی آقای وزیر در وزارتخانه و در دفتر شبکه تلویزیون تعاملی سینا و تغییرات ادارات کل مانند اداره کل آموزش‌و‌پرورش شهر تهران که بگذریم از معاونان وزارتخانه نمی‌توان گذشت. معاونت توسعه مدیریت و پشتیبانی آموزش‌و‌پرورش که طی قانون نانوشته‌ای در سال‌های اخیر به نام مدیران میانی سازمان برنامه‌و‌بودجه سند خورده به یکی از پرحاشیه‌ترین معاونت‌های وزارت آموزش‌و‌پرورش بدل شده است.
این پست همزمان با تشکیل اتاق فکر اقتصاد آموزش‌و‌پرورش در انحصار افرادی قرار گرفته که از سوی سازمان برنامه‌و‌بودجه تأیید شده باشند. نشانه‌های نگاه سازمان برنامه‌ای معاونان پشتیبانی در این سال‌ها را می‌توان در بسته‌های حمایتی از بخش خصوصی یافت.
در عین حال، احراز این پست از سوی مدیران سازمان برنامه به فرصتی برای سابقه‌سازی در آموزش‌و‌پرورش تبدیل شده است و کادرسازی به منظور تأمین وزیر موردنیاز در صورت استیضاح و عدم‌جلب اعتماد احتمالی نمایندگان را دنبال می‌کند.
در حال حاضر، معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی آموزش‌و‌پرورش به واسطه این ملاحظات و مناسبات درگیر حواشی شده که از چشم تیزبین فرهنگیان دور نمانده است.
اگرچه معاون کنونی توسعه مدیریت و پشتیبانی آموزش‌و‌پرورش با ادعای نادرست خود درخصوص مدرک تحصیلی‌اش که به استعلام از دانشگاه آلبرتای کانادا و رد این ادعا از سوی دانشگاه مزبور منجر شد، گسترده بزرگ‌تری از افکار عمومی را درگیر حواشی آموزش‌و‌پرورش کرد. با این حال مجموعه مدیریت در سایه آموزش‌و‌پرورش با استفاده از ظرفیت وی برای سکانداری احتمالی وزارت آموزش‌و‌پرورش دست‌کم تا پایان دولت دوازدهم ناامید نشده و با دادن تریبون برای اظهارنظر در تمام عرصه‌ها و ساحت‌های آموزشی و تربیتی سعی دارد، چهره رسانه‌ای او را تقویت و تثبیت کند. در حالی که بخش کمی از اظهارنظر‌های آقای معاون در تخصص و حیطه وظایف وی است، مانند اظهارنظر روز گذشته راجع به اوقات فراغت که از جمله وظایف معاون تربیتی و پرورشی است، نه معاونت پشتیبانی!
البته تحلیل بیان شده به صورت تلویحی از سوی سیدمحمد بطحایی وزیر آموزش‌و‌پرورش در گفت‌و‌گوی اخیر وی با خبرگزاری فارس تأیید شده بود. وی می‌گوید: «دولت‌های مختلف با گرایش‌های سیاسی که می‌آیند، انتظار می‌رود مدیران ارشد دستگاه‌های اجرایی که قرار است سیاست‌های دولت را اجرا کنند، همگرا با سیاست‌های دولت باشند. خب این بحث بسیار طبیعی و منطقی است. دوستانی که سلایق سیاسی چپ و دوستانی که سلایق سیاسی راست دارند، این بحث را نفی نمی‌کنند، اما بحث سیاسی کاری یک مفهوم وسیع‌تری از آن چیزی که من عرض کردم، دارد.»
